In slechts 6️⃣ woorden vertel je alles wat belangrijk is. Spaar je adem, gebruik 6️⃣ Words Stories en houd energie 💁🏻‍♀️ over in je sessies. Ik deel mijn aanpak. 

Maar eerst de man die ermee begon: 
Ernest Hemingway, winnaar van de Nobelprijs Literatuur in 1954, werd uitgedaagd om in 6️⃣ woorden een kort verhaal te vertellen. 
Dat deed hij. Met 2 vingers in zijn neus. Hij schreef: 
For sale: baby shoes, never worn.

Het beeld en verhaal ontstonden meteen in je hoofd, nietwaar? 

➡️ Om beelden van concrete objecten én hun onderlinge relatie(s), op te roepen, zoek je 6️⃣ woorden. Bijvoorbeeld zo:
✨Kies zelfstandige naamwoorden, bijvoegelijke naamwoorden en werkwoorden. 
✨Drapeer ze vervolgens naar hartelust met voorzetsels, voegwoorden en bijwoorden.
🙌 Want zo begrijpt de lezer nog beter wat er in het verhaaltje gebeurt. 

Ok. Wanneer maak je 6️⃣ Word Stories? 🤓

Je bent trainer/facilitator. Dan gebruik je dat bijvoorbeeld als:
- titel of samenvatting van je training 
- titel of samenvatting van een trainingsblok
- openingsvraag om nieuwsgierigheid te prikkelen
- instructie om de aangeboden stof samen te vatten 

Ik ben dol op de laatste bullet. 
Omdat in deze instructie de 6️⃣ (… alweer?! 😳) Breinprincipes samenkomen: 
- focus
- herhalen
- voortbouwen
- emoties 
- zintuigelijk en 
- creëren

De instructie vraagt de deelnemers de aangeboden stof actief te verwerken. En actief uit te spugen. 
De nieuwe kennis trekt een karrespoor in hun breinen. Het wordt makkelijker die nieuwe kennis je te herinneren. Joepie! 💃🕺

Dus onder het mom ‘practice what you preach’, hier mijn 6️⃣ Words Stories over 6️⃣ Words Stories en 6️⃣ Breinprincipes.

“Meer dan 6️⃣. Kans op g’klets.”

… Ik ben op dreef. Ok, nog ééntje dan …

“Gelijk aan 6️⃣. Garantie op YES!”
 

Een oude gewoonte loslaten en nieuw gedrag meteen aanleren, is lastig. Daarom bond ik de handen van deze deelnemer op zijn rug. Zoiets heet: een commitment device. Op deze manier leer je logisch en rationeel wat er moet veranderen. Het gevoel in je lichaam en de ervaring helpen je ook nog eens de nieuwe gewoonte in te sluiten in je werkgeheugen en herinnering. 🧠

Deelnemers van mijn faciliteer training willen altijd deze 2 onderwerpen leren: 
1. Meer werkvormen leren
2. Hoe om te gaan met weerstand?

De redenering is kennelijk: als ik meer werkvormen ken, dan ben ik een betere facilitator. En als ik met weerstand weet om te gaan, boek ik betere resultaten met de groep. Allebei waar ✔✔️, maar dit is niet genoeg om een empathische, kordate, gestructureerde en creatieve facilitator te worden. Je moet namelijk ook 'niet-effectief' gedrag (lichaamstaal) kunnen loslaten. 🫳

De deelnemer i.c. is een enthousiaste, open en vriendelijke facilitator 🙎🏼‍♂️. En wanneer hij de groep aan het werk gezet heeft, kruist hij zijn armen op de volgende manier: 
1. Rechterarm voor de borst
2. Rechterhand ondersteunt linkerelleboog
3. Linkerhand houdt een pen vast (hij legde uit dat de pen hem houvast geeft)
4. Linkerhand en pen tikken de linkermondhoek aan
Doe maar even na. Voel even wat die pose doet. 

Voor een paar seconden of een minuut is dit niet erg. Als de houding met tussenpozen verandert, helpt dat om denkbewegingen te stimuleren. 

Verandert het niet, dan komt er lading op die pose. Het beeld van een afzijdige expert ontstaat. De facilitator wordt een inhoudelijke moderator. En dat wil je als facilitator voorkomen. Laat dus het ‘niet-effectieve’ gedrag - lang met gekruiste armen staan - los. 

Wat als loslaten niet gebeurt? Wanneer help je dan? Daarvoor moet je kunnen observeren en tot 3 tellen. 
- Zie je het voor het 1️⃣ denk dan ‘dat is toevallig’. 
- Zie je het voor een 2️⃣ keer: denk dan ‘dit is opvallend’. 
- Zie je het voor een 3️⃣ keer, dan weet je: dit is een patroon. 
Kom direct in actie om het patroon te breken. 

Ik vroeg de deelnemer of ik hem mocht helpen. Hij zei: ja. Geef de oude gewoonte geen kans: dus de tape 2x strak om zijn polsen draaien. En zijn verhaal laten continueren. 

Een verrassende ingreep die een brede lach op ieders gezicht toverde. Een interventie die op logisch, gevoel en emotieniveau raakt. En beklijft. 

Commitment devices zijn zo oud als de oudheid. Vraag maar aan Odysseus hoe hij en zijn bemanning de Sirenen hebben overleefd. Odysseus liet zich aan de mast vastbinden zodat hij het gezang van de Sirenen hoorde, maar er niet door betoverd werd. 

Jij gebruikt vast ook commitment devices - deel ze! 

(Gepost op Linkedin juni 2024)

The peak-end rule says: people remember the experience at its peak and at its end. Wonderful when you can apply that to your presentation or keynote. Making sure the audience remembers your message or … you 🤓.

Here are 10 steps I used: 
1. Empathise carefully what your client wants and does not want
2. Allow a story(-line) to contain your message like a TedTalk
3. Use metaphors to carry your core message
4. Hand-draw these metaphors instead of choosing icons
5. Use the metaphors as slides instead of powerpoint
6. Merge story and metaphors 
7. Ask the audience for thoughts and follow-up questions
8. After a chapter in your story, test the audience with 3 questions (yes/no answers)
9. Activate the audience by instructing them to use their camera
10. Instruct the audience to throw their ideas on stage

“Once upon a time, this new type of people emerged. They called themselves: Discoverists. They are normal people like you and me. Most of the time you will meet them at #asr. They stand out by their curiosity and open-mind-attitude.

They love co-creating. They can do it anywhere, anytime and with anyone. Here you see them collaborating with the host of the Design Thinking Symposium: Saskia Faber-Bijland. After brainstorming and doodling on post-its, they chose the best combo of idea and doodle. 📸 Click! Picture sent to Saskia. But what to do with the rest of the post-its …?!

Just this.“

(Posted in April 2024 on Linkedin)

5 Insights to learn from Mama-kangaroo: How to keep a learning space safe? Interesting for you, íf you are a professional trainer, facilitator or changemaker 📣

1. eat well 🥗 so you have energy to keep your pouch warm and cosy
2. when threats emerge from the outside, push everyone and everything inside
3. push firmly 💪🏼: allow no doubts who is in charge
4. when ideas of thoughts diverge, let participants find an agreement themselves 💃🏼🕺🏿
5. when it is the time to go, tell the participants to clear the mess 🧹, usher them away and keep the pouch closed 🔒

Tell me, what insight did I miss?

(Posted February 2024 on LinkedIn)

Having friends who come to visit, is great. Sitting down, sip a tea, crack a 'stroopwafel' 🍪 is a small gift. Makes me grow 🤭

Listening and learning about physicality from Colin Skelton is one of my favourite things to do, when he is around. It helps me to reflect how to show up and lead people in creative processes. 

🤓 What did you recently learn from friends? Or what did you recently show friends and help them? I wonder. 

Enjoy the conversation with Colin. 🍵 Listen on Soundcloud. 

The Day-After SrumDayEurope2023. Reflecting and feeling very satisfied as a keynote speaker, conveying insights in the comparison of design thinking and agile. Using the story of the Princess and the Prince made it easy and quick to immerse learners in critical thinking about application. You know, it was an interactive, high paced workshop in WWJ-style. Because speaking is too dull for me 😋

But being a keynote-speaker also means manoeuvring oneself in the position of learner imho. I learnt about the 4H’s - Heart, Hunger, Honour, Humility. They were chosen to be the fundamental values to create Grab. And that lead to meaningful actions in the operations. "Writing down values is not the same as REALITY." 

But this does: Paying a waiting fee to the driver, if she has to wait for the passenger because the passenger is late. Or the other way around: pay a fee to the passenger, because the driver is late for any reason. Micro-actions matter in operations. And certainly matter to a valued driver, who can make his day (and economic situation) better. Every day. Makes you think, eh? 

If you are interested in ScrumDayEurope, read the post on LinkedIn here. 

Why not? I listened to myself again today. Would I remember the words, the messages and the persons I talked about 6 years ago?

A very big YES! 

Not only I remember every bridge and connection between the thoughts, I also feel recharged. Wow! I still stand with every word I said. 

I found the very heart of play.

Extremely grateful for the last 6 years of failing forward and having kept that 'very heart of play', safe. Having opened that for business. Whaahah! I mean, open for others to join, work and learn together.

Play at heart expresses itself in many, many ways. In words, in actions, in thought or in behaviour. I hope I may continu to show how to allow that playful heart to re-enter in life and work. Let's say for an other 6 years. 

Still. Stop dying, start playing. 

Een trainer is ook maar een student. Die af en toe iets nieuws leert. 

Daarom volg ik vanaf september een teken traning bij Dario Paniagua. Zijn slogan: 

'Kappen met die losse iconen. Maak tekeningen, die mensen doen stilstaan. En nadenken."

Dat wilde ik wel. Zo gezegd, zo gedaan. 

Mensen rennen rond als een kip zonder kop (een tekening waard!!). Je moet ze dus iets voorschotelen dat hun aandacht 'hijackt'. Onmiddellijk. 

Eén techniek is: maak je object menselijk. Ik heb hier van hersenen een verleidelijke dame gemaakt. Haar aangekleed in een jurk met ruches. De begeleidende zin was: 

Jouw groei mindset wil met jou kennismaken. 

De gehele post lees je hier op LinkedIn. En nu maar hopen dat mensen inderdaad even stoppen met scrollen, luisteren en zich inschrijven voor deze speciale training 🤭

さようなら Sayonara. Adieu. 再见 ZaiJian 😢 How to say goodby. Sneaking away is easier. Let go. Drop it. Just 1 second. Why all the efforts to design an ending? That would be a waste of time. But not for Wednesday Web Jam 🎊🎉💃🕺😂

Together with the Crew-Founders it has been a real blast to prep all the shows, perform. And deliver knowledge while exchanging experiences. Not only by ourselves. But with so many speakers! ❤️ 

Our villagers came from all over the world. Some stayed up late to watch and participate (Japan) and some got up early (San Francisco). Feeling that somebody is going the extra mile for our work, energy and wits is awesome!

I enjoyed a hilarious, interactive, playful LAST jam. May you get inspiration and ideas how to shut down, close, finish a process 🏁

Rewatch here on Youtube. Have your tissues ready!
 

A pile of cupnoodles. You can find it in Future Skills Academy in Haarlem, The Netherlands. A safe place, where you can unlearn. Where you can throw off all the knowledge and skills, that do not work for you anymore. Feels good? All that empty space? I hope so. 

Now what? Either learn future skills to prepare for the next future. Or ... eat cupnoodles 🥢🤭 Hihihi!

Let me explain to you. Having items and object that look and feel familiar to you, make you feel comfortable. Remember comfort food? Being somebody with strong roots in China, I sometimes miss Chinese/Asian objects that help me to feel at ease. (Do not worry, many different other objects make me feel at ease 😜) So building an academy in this space, I thought: let's bring something that can fill this gap. 

Let's do cupnoodles! 🥢

And not only cupnoodles and chopsticks .... also the story of the inventor of cupnoodles: Momofuku Ando. 

As a true inventor he did not give up. But kept looking for better ways to make it as easy as possible to have your noodles. This journey was long, but very fruitful (noodle full) at the end. Ando's last wish was to design and produce instant noodles for astronauts. He did succeed. 

Many remarkable moments add up to lessons in creativity. You can read in the Cupnoodles Museum.

Next time that you c slurp your cupnoodles, I hope you remember Momofuku Ando. And his famous synthesis: Human beings are noodle beings. May he inspire you during your creative journey 🥢